"Μπετζινάδικο ο Ουμπέρτος"

(Κατά καιρούς έχω δοκιμάσει να βγάλω ένα καλό ανέκδοτο αλλά εις μάτην. Αυτό δεν το θεωρώ τέτοιο. Μέτριοκαλούτσικο θα το έλεγα, αλλά παρ' όλ' αυτά το δημοσιεύω. Πιστεύω ότι μόνο όσοι έχουν δοκιμάσει γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να βγάλεις ένα ανέκδοτο που να βγάζει πραγματικά πολύ γέλιο...)


Χτυπάει το τηλέφωνο:
-Μπρος;
-Έλα ρε Τάκη, ο Μπάμπης είμαι.
-Έλα, τι έγινε;
-Ρε συ, παίζω σε ένα τηλεπαιχνίδι και έχω πάρει τη βοήθεια του τηλεφώνου. Θα με βοηθήσεις; Πως ήταν το μικρό αυτουνού που είχε πεθάνει την επόμενη μέρα που σκοτώθηκε ο Παντελής και λέγανε ότι ήταν πάρα πολύ σημαντικός και τέτοια;
-Ποιος Παντελής ρε;
-Ο Παντελίδης ρε φίλε! Ο Παντέλαρος! Υπάρχει άλλος όταν λέμε Παντελής;
-Α ναι... Ε τι;
-Τι τι; Πως ήταν το μικρό του σε ρωτάω; Κάτι συγγραφέας ήτανε, από... την Ιταλία λέει εδώ.
-Εεεε, δε μου 'ρχεται! Πες τίποτα άλλο, τι έγραφε;............
-Είχε γράψει κάτι για γαρύφαλα νομίζω μωρέ, πως τον λέγανε να δεις;
-Όχι φίλε, δε μου 'ρχεται καθόλου.
-Έλα ρε συ, αυτός με τα βενζινάδικα! Πες γρήγορα γιατί μου τελειώνει ο χρόνος!
-Ποια βενζινάδικα ρε;
Εκφωνητής: Τέλος χρόνου! Λυπάμε κύριε Μπάμπη, αλλά δυστυχώς μόλις χάσατε.

-Όχι ρε γαμώτο! Έλα ρε Τάκη! Τα ΕΚΟ τα βενζινάδικα ρε φίλε...